W życiu każdego człowieka zdarzają się „trudne dni”. Jak odróżnić zwykłe złe samopoczucia od choroby - o tym był wykład.
Jeżeli przez kilkanaście dni występuje obniżony nastrój (smutek), poczucie wyczerpania i braku energii i nie odczuwamy satysfakcji z codziennej aktywności i do tego dochodzą takie objawy:- osłabienie koncentracji uwagi (niezdecydowanie, wahanie się, płaczliwość),-niska samoocena i mała wiara w siebie, - poczucie winy i małej wartości, -pesymistyczne i czarne widzenie przyszłości, myśli o śmierci i samobójstwie, -zaburzenia snu, -zmniejszony lub zwiększony apetyt, -zmiana aktywności psychoruchowej – TO MOŻEMY JUŻ MÓWIĆ O DEPRESJI. Depresja jest obecnie powszechną chorobą cywilizacyjną, z jej powodu cierpią ludzie w rożnych grupach wiekowych. W zależności od ilości występujących objawów mówimy o depresji umiarkowanej (6 objawów) i depresji ciężkiej (8 objawów). Zaburzenia depresyjne nie są stabilne, przerwa między epizodami wynosi 2 miesiące. Specjaliści wyróżniają kilka rodzajów depresji. Najczęstszą z nich jest depresja endogenna, wiąże się z rozregulowaniem funkcji biologicznych i zaburzeniami ośrodkowego układu nerwowego prawdopodobnie w wyniku niedoboru serotoniny w mózgu. Powoduje u chorego zaburzenia nerwowe i psychiczne, którym towarzyszą objawy somatyczne (bóle w klatce piersiowej, zaburzenia pracy żołądka i jelit, bóle kości, mięśni lub stawów, bóle głowy lub migrena). Może też występować depresja poporodowa, depresja dwubiegunowa, maskowana lub lękowa. Depresja często mylona jest z jesienną chandrą – jednak są to dwa różne pojęcia.To nie to samo co smutek i przygnębienie, które są zwykłymi emocjami i czasami pojawiają się w naszym życiu, czyli okres jesienny, żałoby, choroby członka rodziny. Jest to obniżenie nastroju, które utrzymuje się przez bardzo długi czas lub notorycznie nawraca. Może ona trwać latami, a w niektórych przypadkach nawet przez całe życie. Najczęściej dotyka kobiety, zwłaszcza w młodym wieku i obecnie jest to jeden z czterech najpoważniejszych problemów zdrowotnych. Osoba w depresji obraca się w obrębie – trzy „BEZ”- bezradność, bezsilność i beznadzieja. Leczenie depresji zazwyczaj rozpoczyna się od psychoterapii, która polega na regularnych spotkaniach ze specjalistą i rozmowach o problemie. Niekiedy może okazać się niewystarczająca, zwłaszcza w przypadkach ciężkich i wówczas należy zasięgnąć porady lekarza psychiatry. Ponieważ to jedna z najczęściej występujących chorób psychicznych, która może dotknąć każdego człowieka i ma ona różne oblicza, dlatego tak ważne jest, aby mieć oczy szeroko otwarte. Bo być może w naszym najbliższym otoczeniu również znajduje się osoba, która potrzebuje naszego wsparcia i fachowej pomocy lekarskiej W depresji bardzo ważne są różnego rodzaju aktywności. W tej chorobie mamy mały wpływ na nasze emocje - nie możemy ich zaplanować. Najbardziej pomaga spokojna i życzliwa obecność innych oraz wewnętrzne przekonanie, że wszystko może się zmienić.
Irena Górnicka – notatka, fot. Stanisław Król
